(ழான் த்ரே பெல்ஜிய நாட்டைச் சேர்ந்த, இந்தியாவைத் தன் இல்லமாக வரித்துக் கொண்டு விட்ட, பொருளாதார அறிஞர். அமர்த்திய சென்னோடு சேர்ந்து நிறைய ஆய்வுகள் நடத்தியவர். ஆதார் பற்றி அவர் ஹிண்டுவில் எழுதியதை அவர் அனுமதியோடு இங்கே மொழி பெயர்த்து பதிகிறேன். முன்வடிவைப் படித்து திருத்தங்கள் வழங்கிய Shah Jahan அவர்களுக்கு
முதன் முதலில் ஆதார் திட்டம் விருப்பமுள்ள மக்கள் தன்னார்வத்துடன் பதிவு செய்யலாம் என்று சொல்லித்தான் ஆரம்பிக்கப் பட்டது. அதாவது நீங்கள் ஆதார் எண் வைத்துக் கொள்வதற்கு சட்ட ரீதியாக எந்த அழுத்தமும் அரசு கொடுக்கப் போவதில்லை. ஆனால் ஆதாரை உருவாக்கிய மத்திய அரசின் UIDAI துறை கடுமையாக உழைத்து, ஆதார் இல்லாமல் வாழ இயலா நிலையை உருவாக்கி வருகிறது. நிறைய திட்டங்களுக்கு இன்றைக்கு உங்களுக்கு ஆதார் கண்டிப்பாகத் தேவை என்று ஆகி விட்டது. விரைவிலேயே ஆதார் இல்லாத இந்தியனுக்கு வாழ்க்கை ரொம்பவே கஷ்டமாக மாறப் போகிறது. இன்றைய சூழலில் ‘ஆதாருக்கு கட்டாயம் இல்லை, தன்னிச்சையானது’ என்று சொல்வது ‘மூச்சு விடுவதற்கு உங்களுக்கு எந்தக் கட்டாயமும் இல்லை, அது தன்னிச்சையானது’ என்று சொல்வதற்கு சமம். கட்டாயம் என்பது சட்ட ரீதியானதாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. நடைமுறை ரீதியாக இருந்தாலும் அது கட்டாயம்தான்.
வானளாவிய அதிகாரங்கள்
-----------------------------------------
இப்படி ‘சொல்வது ஒன்று, செய்வது ஒன்று’ என்று அரசு இருந்ததை சுப்ரீம் கோர்ட் மார்ச் 2014ல் ஒரு முடிவுக்கு கொண்டு வந்தது. ‘எந்த ஒரு தனி மனிதனுக்கும் அவர்களுக்கு சட்ட ரீதியாக கிடைக்க வேண்டிய சேவைகள் "ஆதார் இல்லை" என்பதை வைத்து நிறுத்தவோ தாமதிக்கவோ கூடாது,’ என்று உத்தரவு பிறப்பித்தது. ஆதார் தன்னிச்சையானது என்பதற்கு ஏற்ற முடிவு இதுதான். ஆனால் அந்த வழக்கு விவாதங்களில் மத்திய அரசு ‘ஆதார் தன்னிச்சையானது’ என்றே திரும்பத் திரும்ப கூறிக் கொண்டு வந்தது. எனவே அரசின் நிலைப்பாட்டுக்கு எதிராக கோர்ட் எதுவும் சொல்லி விடவில்லை.
இதில் ஒன்றை முக்கியமாகக் குறிப்பிட வேண்டும்: தன்னிச்சையான ஆதார் என்பது மிகவும் பயனுள்ள திட்டம். சரி பார்க்கக் கூடிய பொதுவான அடையாள அட்டை என்கிற அளவில் அது மிகவும் முக்கியமான ஆவணமாக அது மக்களுக்கு இருக்கும். ஆனால் UIDAI துறை ஆதாரை பொதுவான ஐடி கார்டாக உருவாக்குவதிலும், அதற்கான மென்பொருள்களை கட்டமைப்பதிலும் பெரிய ஆர்வம் காட்டவே இல்லை. அதனை கட்டாய அடையாளமாகவும், பயோமெட்ரிக் எனப்படும் கைரேகை + கண் ரெடினா அடையாளங்களை வைத்து ஒரு மாபெரும் தகவல் பெட்டகத்தை உருவாக்குவதிலுமே கவனமாக இருந்தது. அதன் நோக்கங்கள் ஆதாரின் அடிப்படை நோக்கத்தில் இருந்து முற்றிலுமாக விலகியவை.
சுப்ரீம் கோர்ட்டின் உத்தரவு அதிகாரிகளுக்கு மனக் கசப்பைக் கொடுத்தது. ஏனெனில், அந்த உத்தரவு ஆதாரினால் செயல்பாட்டுத் திட்டங்கள் பலதையும் பெரிதும் பாதித்தது. எனவே அதற்கு பதில் தாக்குதலாக கடந்த வாரத்தில் ஆதாரை பண மசோதாவாக மாற்றி அரசு நிறைவேற்றி விட்டது. அதில், விதி எண் 7ன் கீழ் ஆதாரை பலவிதமான சேவைகளுக்கும் கட்டாயமாக்கும் வானளாவிய அதிகாரத்தை அரசுக்கு அந்த மசோதா கொடுக்கிறது. விதி எண் 57 ஆதார் அடையாளத்தை எதற்கு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தும் சுதந்திரத்தை அரசுக்குக் கொடுக்கிறது. (அதற்கு சில கட்டுப்பாடுகள் இருக்கின்றனதான்.)
அதாவது, இந்த மசோதா ஆதாரை நிறைய விஷயங்களுக்கு கட்டாயமாக்க அரசுக்கு அதிகாரத்தை தருகிறது: சம்பளப் பட்டுவாடா, முதியோர் உதவித் தொகை, பள்ளிச் சேர்க்கை, ரயில் டிக்கட் பதிவு, திருமண சான்றிதழ், ஓட்டுனர் லைசென்ஸ், மொபைல் சிம் கார்ட் வாங்குவது, ஏன் ஒரு இன்டர்நெட் சென்டரை பயன்படுத்துவதற்குக் கூட உங்களுக்கு ஆதார் தேவைப்படும் நிலை விரைவில் வரும். வரலாற்றைப் பின்னோக்கிப் பார்த்தால் அரசாங்கம் ஆதாரை வைத்து வேறு என்னவெல்லாம் செய்ய இயலும் என்பதை நாமே கற்பனை செய்து பார்த்துக் கொள்ள இயலும். ஆதாரை உருவாக்கிய நந்தன் நிலேகனியே ஒரு முறை குறிப்பிட்டது போல ‘ஆதார் எங்கும் விரவி இருக்கும் ஒன்றாக’ மாறும் நாள் தொலைவில் இல்லை.
ஒட்டு மொத்தக் கண்காணிப்பு
---------------------------------------------
சரி, அப்படியே வந்தால்தான் அதில் என்ன பிரச்சனை? நிறைய இருக்கிறது: பயோ-மெட்ரிக்கின் நம்பகத் தன்மை முதற் கொண்டு தனி நபர் சுதந்திரம் பறி போவது வரை சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். எல்லாவற்றையும் விட முக்கியப் பிரச்சனை குடிமகன்களை ஒட்டு மொத்தமாக கண்காணிப்பதற்கான கதவை ஆதார் திறந்து கொடுக்கிறது. ‘தேசப் பாதுகாப்புப் பிரச்சனை’ என்கிற ஒன்றை வைத்தே அரசு ஆதார் சம்பந்தப் பட்ட தகவல் பெட்டகங்களை நிறைய சட்டச் சிக்கல்கள் இன்றி திறந்து பார்க்க இயலும். யாரை எப்போது வேண்டுமானாலும் தொடர்ந்து கண்காணிப்பது நமது உளவு நிறுவனங்களுக்கு வெகு சுலபமாகி விடும் - நீங்கள் எங்கே வசிக்கிறீர்கள், எங்கெல்லாம் போகிறீர்கள், எந்த நிகழ்ச்சிகளில் பங்கெடுக்கிறீர்கள், யாரைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறீர்கள், சந்திக்கிறீர்கள், யாருடன் போனில் பேசுகிறீர்கள் என எல்லாமே கண்காணிப்புக்கு உள்ளாகும். எந்த உலக நாடுமே, குறிப்பாக எந்த ஜனநாயக நாடுமே, இதுவரை இந்த அளவுக்கு தங்கள் குடிமக்கள் மேல் இத்தனை வலுவான கண்காணிப்புக் கட்டமைப்பை வைத்திருக்கவில்லை.
நான் கொஞ்சம் அதிகமாகவே பயப்படுகிறேன் என்று உங்களுக்கு தோன்றினால், இதைக் கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள்: ஒட்டு மொத்தக் கண்காணிப்பு என்பது உளவு நிறுவனங்கள் உலகெங்கிலும் ஏங்கும் விஷயம். எட்வர்ட் ஸ்நோடேன் விஷயத்தில் என்ன நடந்தது என்று நமக்குத் தெரியும்தானே? இந்திய அரசாங்கத்துக்கும் குடிமக்களைக் கண்காணிப்பது, குறிப்பாக தங்களுக்கு பிடிக்காதவர்களை கண்காணிப்பது எவ்வளவு பிடித்தமான விஷயம் என்பதை நாம் பார்த்து வந்திருக்கிறோம். ஒரு ஆளை பிடித்து அடித்தால் ஓராயிரம் பேர் வழிக்கு வருவார்கள் என்பது அரசாங்கத்துக்கு நன்கு தெரிந்த விஷயம். தனி நபர் சுதந்திரம் என்பதற்கும் ஜனநாயக தேசத்தில் சட்டத்திற்கு உட்பட்டு போராடுவது என்பதற்கும் தொடர்பு இருக்கிறது.
ஒட்டுமொத்தக் கண்காணிப்பு என்பது தனி நபர் சுதந்திரம் மற்றும் சமூக உரிமைகள் இரண்டுக்கும் எதிரானது. பல நூற்றாண்டுகளாக உலகெங்கும் மக்கள் கொடிய, சர்வாதிகார அரசாங்கங்களின் கீழ்தான் வாழ்ந்து வந்திருக்கிறார்கள். கட்டாயப் படுத்தல்கள், கைதுகள், அரசியல் கொலைகள், சித்ரவதைகள் இவை எல்லாம் செய்து தங்களுக்கு பிடிக்காத ஆட்களை/ தங்களை எதிர்க்கும் ஆட்களை வழிக்குக் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். யாரிடம் பேசுவது, என்ன பேசுவது, எழுதுவது என்கிற பயமில்லாமல் வாழ்வது போன்ற, இன்று நாம் சாதாரணமாக நினைக்கும் தனி நபர் சுதந்திரம் எல்லாமே பெரும் போராட்டங்களுக்குப் பிறகு நாம் பெற்றவையாகும். இந்த அளவுக்கான சுதந்திரம் இன்றும் கூட பெருமளவு மக்களுக்கு கிடைக்கவில்லை. தலித் மக்களும், ராணுவத்தின் காலடியில் நசுங்கிக் கிடக்கும் பகுதிகளும் இன்னமும் இத்தகைய சுதந்திரத்துக்காக காத்திருக்கிறார்கள். அது வேறு விஷயம். ஆனால் அவர்களுக்கும் இந்த சுதந்திரம் கிடைப்பதற்காக நாம் போராட வேண்டுமே தவிர, இருப்பவர்களிடம் இருந்தும் அதைப் பிடுங்குவது தவறு.
ஆதார் சட்டம் இந்த வரலாற்றுப் போராட்டங்களை எல்லாம் நம்மை மறக்கச் சொல்கிறது. அரசாங்கம் நம் மீது கருணையுடன் நடந்து கொள்ளும் என்று நம்பிக்கை வைக்கச் சொல்கிறது. இப்போதைக்கு ஒன்று சொல்லலாம்: நம் சமூக உரிமைகளுக்கும், தனி நபருக்கு உள்ள ஜனநாயக சுதந்திரத்துக்கும் உடனடியாக பெரிய ஆபத்து ஏதும் இல்லைதான். ஆனால் மிக அப்பாவியான ஒரு நபர் மட்டுமே ஆதாரை ஒட்டு மொத்தக் கண்காணிப்புக்கு பயன்படுத்த மாட்டார்கள் என்று நம்புவார். அரசாங்கம் அந்தக் கண்காணிப்பை வைத்து எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவே மாட்டார்கள் என்று உறுதி அளித்தால் கூட அப்படிப்பட்ட கண்காணிப்பு என்பதே ஜனநாயகத்துக்கும் சமூக உரிமைகளுக்கும் எதிரானதுதான். க்லென் க்ரீன்வால்ட் தான் எழுதிய No Place to Hide என்கிற புத்தகத்தில் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார்: “வரலாற்றைப் புரட்டிப் பார்த்தால் எந்த சமூகத்திலும் கண்காணிப்புக்கான வசதி இருந்தாலே போதும். அதைப் பயன்படுத்தாமலே அது எதிர் மறைக் கருத்துக்களையும், அரசுக்கு எதிரான போராட்டங்களையும் உருவாகாமலே செய்து விடுகிறது.”
உறுதியற்ற சேவைகள்
-----------------------------------
ஆதார் சட்டத்தை ஆதரிப்பவர்கள் இந்தக் கவலைகளை குறைத்து மதிப்பிடுகிறார்கள். ஆதார் மூலம் அரசுக்கு நிறைய பணம் சேமிக்க முடியும் என்று வாதிடுகிறார்கள். ஆதாரால் திட்டங்களில் ஊழலை நிறுத்த முடியும் என்பது போன்ற கற்பனாவாதங்கள் உலவ விடப் படுகின்றன. உண்மையில் ஆதாரால் குறிப்பிட்ட சில திட்டங்களில் மட்டுமே பணக் கசிவைத் தவிர்க்க முடியும். உணவுப் பொது விநியோகத்தில் (ரேஷன் கடைகள்) அடையாளம் சம்பந்தப் பட்ட பிரச்சனை இல்லாததால், ஆதாரால் அதில் எந்த மாற்றமும் ஏற்படுத்த இயலாது. சமீபத்திய உதாரணங்களைப் பார்த்தால் ஆதார் பொது விநியோகத்தில் நிறைய குழப்பங்களைத்தான் உருவாக்கி இருக்கிறது. எங்கெல்லாம் பொது விநியோகத்தில் ஆதார் அறிமுகப் படுத்தப் பட்டதோ அங்கெல்லாம் தாமதங்களும், அடையாளக் குழப்பங்களும், கனெக்ஷன் பிரச்சனைகளும் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. அதுவும் பொது விநியோகம் மிக முக்கியமாக தேவைப்படும் மாநிலங்களில் ஆதார் மாதிரி தொழில் நுட்பத்தை பயன்படுத்தும் வசதிகள் சரியாக இல்லை. மகாத்மா காந்தி ஊரக வேலை வாய்ப்புத் திட்டத்திலும் இதே பிரச்சனைகள்தான்.
நானே என் கண்களால் இதைப்பார்த்திருக்கிறேன். ஜார்க்கண்டில் உணவு விநியோகம், ஊரக வேலை வாய்ப்புத் திட்டம் மற்றும் வங்கிக் கணக்குகள் இவற்றில் ஆதார் நுழைந்த போது குழப்படிகள் நடந்திருக்கின்றன. அந்தத் திட்டங்கள் நிறைவேற்றப் படுவதிலேயே தடைகள் வரும் அளவுக்கு நிலைமை போய் விட்டது. உதாரணத்துக்கு ஊரக வேலைக்கான அட்டை வழங்கலில் பிரச்சனை வந்ததால் ஆதாரின் 100 சதவிகித கார்டு நோக்கத்தை நிறைவேற்றியே ஆக வேண்டும் என்பதற்காக நிறைய வேலைக் கார்டுகளை கான்ஸல் செய்து விட்ட சம்பவங்களை நானே பார்த்தேன். அந்தத் திட்டத்தில் இருந்த வேலையாட்களை ஊரக வங்கிகள் ஆதார் வங்கிகளுக்கு மாற்றி விட, அதில் அவர்களுக்கு பணப் பட்டுவாடா செய்வதில் பெருத்த தாமதங்கள் நிகழ்ந்தன. ஜார்க்கண்டில் இப்போதுதான் உணவு விநியோக முறையில் சீர்திருத்தங்கள் நடைபெற்று வருகின்றன. அந்த நேரத்தில் ஆதாரை அங்கே நுழைத்ததில், நடந்து வந்த கொஞ்ச நஞ்ச சீர்திருத்தங்களும் பாதிப்படையும் நிலையில் இருக்கிறது.
ஆதார் ஆரம்பித்து ஏழு வருடங்கள் ஆகியும் அது துவங்கப் பட்டபோது கொடுத்த வாக்குறுதிகளையும், அது உறுதியளித்த சீர்திருத்தங்களையும் செய்வதில் பெரும் பிரச்சனைகள் தென்படுகின்றன. ஆனால் பொய்யான ஆய்வுகளும், விளம்பரப் பிரச்சாரங்களும், கற்பனையான சேமிப்பு எண்களும்தான் இதுவரை நமக்கு திரும்பத் திரும்ப கிடைத்திருக்கின்றன. (சமையல் எரிவாயுவில் 12,700 கோடி சேமிப்பு பற்றிய தகவலும் இப்படிப்பட்டதுதான்.) எனக்குத் தெரிந்தவரை ஆதார் பற்றிய ஒரு தீவிரமான ஆய்வும் எந்தத் திட்டத்திலும் மேற்கொள்ளப் படவில்லை. சொல்லப் போனால் ஆதாரில் நிகழ்ந்த தோல்விகளையே பிரச்சாரங்கள் மூலம் வெற்றிகளாக காட்டி இருக்கிறார்கள். ஜார்க்கண்டில் ராத்து மாவட்டமும் ராஜஸ்தானில் கோட்காசிம் மாவட்டத்தில் செய்த மண்ணெண்ணெய் மானியமும் இதற்கு உதாரணங்கள்.
ஆதாரில் ஓரளவு பயன்கள் இருக்கின்றன என்பது உண்மைதான். ஆனால் அதில் இருக்கும் பிரச்சனைகளை மனதில் வைத்து ‘குறைந்த பட்ச உபயோகம், அதிக பட்ச எச்சரிக்கை’ என்றுதான் அதன் பயன்பாடு இருக்க வேண்டும். ஆனால் அரசின் நோக்கமோ ‘அதிக பட்ச உபயோகம், குறைந்த பட்ச எச்சரிக்கை’ என்பதாக இருக்கிறது. ஆதார் பண மசோதாவில் கொஞ்சம் பாதுகாப்பு அம்சங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் ஆதாரை ஒட்டு மொத்தக் கண்காணிப்புக்கு அல்லது தவறான பயன்பாட்டிலிருந்து தடுக்கும் எந்த அம்சமும் அதில் இல்லை. இருக்கின்ற சிலவும் சர்ச்சையில் இருந்து அரசின் UIDAI துறையை பாதுகாப்பது பற்றி மட்டுமே அதில் இருக்கிறது.
ஆதாரின் பிரச்சாரகர்கள் அதைப் பற்றி பேசும் போது நாம் ஒரு ‘புரட்சியின் எல்லையில்’ இருப்பதாக சொல்லிக் கொள்கிறார்கள். என்னைப் பொறுத்த வரை அதை ‘ராஜ சதியின் எல்லை’ என்றுதான் சொல்வேன். இப்போது நிறைவேற்றப் பட்டிருக்கும் ஆதார் சட்டம் உச்சநீதிமன்றத்துக்குத் தெரியாமல் ஒரு கண்காணிப்புக் கோட்டையை கட்டிக் கொள்ள அரசாங்கத்துக்கு உதவி இருக்கிறது. அதனை பண மசோதாவாக நிறைவேற்றியதில் நாடாளுமன்றத்தில் அது குறித்து நடக்கவிருந்த ஆரோக்கியமான விவாதங்களையும் அது தடுத்து இருக்கிறது. இந்த ஜனநாயக விரோத நடவடிக்கையே ஆதார் பற்றிய கவலைகளை இன்னமும் மோசமாக்குகிறது.
